De voorstelling is een modern sprookje dat vertelt over eenzaamheid, immigratie, verschillende botsende culturen en vervreemding. De mens heeft het universele verlangen ergens bij te horen. Maar waarom is dat niet zo makkelijk en zijn veel mensen zo eenzaam?
De Argentijns-Nederlandse actrice Paula Lima heeft een zinnenprikkelende muzikale theatervoorstelling gemaakt samen met muzikanten Guillermo Celano en Iman Spaargaren.
Tekst is van Fabian Diaz (prijswinnende tekstschrijver uit Argentinië). Abdel Daoudi is onze regisseur en heeft de bewerking van de tekst op zich genomen.
Wij hebben financiële ondersteuning van het Amsterdams Fonds voor de Kunst, Stichting NORMA, Prins Bernhard Cultuurfonds en Kattendijke Drucker Stichting.
Paula, de hoofdpersoon van ‘De zomer in mij’, woont bijna 12.000 kilometer van haar geboorteplaats. Soms wordt die afstand overbrugd met een simpel telefoontje naar haar moeder. Soms is die afstand letterlijk een zee die niet kan worden overgestoken.
Dit werk is een poëtische poging om het ongrijpbare te benoemen van wat het is om buitenlander te zijn. Van wat het is en hoe het voelt om een taal te spreken en in een land te wonen dat niet van jou is.
‘De Zomer In Mij’ vertelt de bijzondere ervaring over afstand en eenzaamheid, zonder het ‘buitenlander zijn’ te reduceren tot een vast gegeven. We zijn immers allemaal buitenlanders in iets; het ligt er helemaal aan in welke positie je je bevindt en vanuit welke perspectief je naar iets kijkt.
Paula zal, als iemand die iets heel persoonlijks deelt, ons vertellen: “Als je een plaats verlaat, blijft een deel van jou daar achter. Je gaat dan op twee plekken wonen, in twee landen, in twee tegengestelde seizoenen. Iets in jou is verdeeld. Het is alsof je een geest hebt achtergelaten; iets dat vastgebonden is gebleven op de plek die je hebt achtergelaten. Of: alsof jij de geest bent op de plek waar jij nu woont".
