Het kwartet StarkLinnemann is een begrip in de jazzscene. Vier musici met individueel een rijkdom aan muzikaliteit, techniek en authentieke benaderingskracht. De vraag is dus eigenlijk alleen maar of ze ook nu weer een klassieke gigant, in dit geval Beethoven, ‘raak’ hebben weten te interpreteren. Rode draad in Transcending Beethoven Volume 2 is de Cello Sonate Opus 69 van Beethoven. Een verre van voor de hand liggende keuze, omdat het eenvoudigweg niet een heelbekend werk is. En dat StarkLinnemann zich hieraan waagt, geeft het zelfvertrouwen weer dat de mannen als eenheid hebben; hun interpretaties zijn zodanig interessant en ‘eigen’, dat ook een minder bekende compostie voldoende zeggingskracht heeft om de luisteraar te blijven boeien. Het resultaat: mateloos fascinerend. Zwoele percussie en drums, rijke akkoorden, het vraag-en antwoordspel tussen solist en piano, zoals Beethoven dat zo geweldig componeerde, de sax die de cellolijnen citeert en vrijelijk inkleurt… Absolute weelde. Trancending Beethoven: Eerste Weense School getranscendeerd tot een muzikale belevenis van de eerste orde. (R.H.)
