STARKLINNEMANN
Transcending Beethoven Volume 2 UCM Records
Het jaar 2020 is niet voor niets een Beethovenjaar. Ludwig van Beethoven zou bij leven en welzijn dit jaar 250 jaar oud zijn geworden. Dat is hij niet geworden, maar zijn muziek heeft eeuwigheidswaarde behouden. Dit heugelijke feit werd door StarkLinnemann gevierd met ‘Transcending Beet- hoven volume 1’ waarin Beethovens ‘Pastorale’ werd gehercomponeerd voor een jazztrio (zie Jazz- flits 339). Nog net in hetzelfde jubileumjaar is ‘Volume 2’ uitgekomen met een bewerking van zijn Cello Sonata No. 3, Opus 69 (‘Amid tears and sorrow’). Nu met het kwartet waaraan saxofonist- klarinettist Iman Spaargaren is toegevoegd. Het bewerken van klassieke meesterwerken voor een jazzgroep is voor Paul Stark bijna routine geworden. Frédéric Chopin, Franz Liszt, en Modest Moessorgski waren in het verleden Beethoven al voorgegaan.
De benadering van Paul Stark van klassieke componisten en van Beethoven in het bijzonder, is ver- frissend. Nergens dringt zich het gevoel op dat klassieke muziek verjazzt wordt. Beethoven wordt niet verkracht maar zijn composities worden res- pectvol als uitgangspunt voor zuivere jazz gebruikt. Wie niet bekend is met de originele compositie zal geen verjazzte klassieke muziek ervaren, maar jazz beluisteren waarin net zo makkelijk klassieke elementen als Latin muziek zijn te ontdekken. Wie wel bekend is met de Cello Sonata van Beethoven zal geen moeite hebben met het herkennen van de grote lijnen en de melodieën van dit mooie werk en de vrijheid waarderen waarmee StarkLinnemann dit werk heeft aangepakt. Bassist Domaradzki staat soms nog het dichtst bij de compositie zoals Beethoven dat voor ogen heeft gestaan, zeker als hij strijkt. Stark als pianist en drummer Linnemann trekken het geheel swingend in het jazzdomein en Spaargarens melodieuze tenorsaxofoon met zijn zachte bijna fluisterende geluid en voorzien van een ruwe ongepolijste rand brengt het geheel in een vrije jazzinterpretatie. ‘Volume 2’ is daarmee een lichtvoetige en luchtige tegenhanger van de iets zwaarder aangezette ‘Pastorale’ van ‘Volume 1’. Starks benadering is hoe dan ook optimistischer en in een hoger tempo gespeeld dan de versies van de meeste cellisten die deze voor Beethoven lichtvoetige sonate met zijn zwaar beladen allegro spelen. Starks optimisme heeft er ook toe geleid dat het scherzo een luchtige dans is geworden, dat zijn uitvoering meer dan de helft langer is, en dat dank- zij een uitgewerkt coda de Sonata nu vier movements kent waar Beethoven het nog met drie moest doen. Tom Beetz
Bezetting:
Iman Spaargaren (tenorsax, klarinet), Paul Stark (piano), Maciej Domaradzki (contrabas), Jonas Linnemann (drums, percussie).
